Magazine over het goede leven in Limburg
December ’04 Januari ’05 – Jaargang 8 – Nummer 6
Leven in een romantische vierkantshoeve
UITZICHT OP DE FRUITBOMEN VAN DE HASPENGOUW
We leunen achterover in de sofa en genieten – hoofd in de nek – door de grote schuiframen van de wondere wolken boven Donk, deelgemeente van het Belgisch Limburgse Herk-de-Stad. “Zal ik je een rode zonsondergang laten zien?” vraagt Els Meekers (35), de gelukkige bewoonster van de echte authentieke Haspengouwse vierkantshoeve in volle restauratie. “Als ik in de ligkuil het licht aan steek, schijnt de gloed naar buiten en lijkt de avond één eindeloze zonsondergang.” Het uitzicht is zo ook al niet mis: grote aardbeienvelden en daarachter zien we de immense fruitplantages. Appelen en perenbomen in eindeloze rijen. Fruit is de rijkdom van Haspengouw, de vruchtbaarste streek van België.
“In het oosten komt de zon op en toen ik hier pas woonde kreeg ik een vakantiegevoel telkens ik naar buiten keek. De Indiërs zaten tussen de aardbeienplanten te werken – met hun tulbanden op en in hun typische kleren – en dat gaf me een exotisch gevoel in Donk City. Voorts zie ik hier nooit iemand, behalve de buurman als hij zijn kippen komt voeren. Achter op het grasveld staan twee kersenbomen dicht bij elkaar. De weelde van de bloesems in het voorjaar ontroert me telkens opnieuw. Vanuit mijn ligkuil zie ik alleen de bloesems. Ik woonde hier nog maar pas en de avonden begonnen te lengen toen de kersenbomen in hun volle pracht stonden. De eerste keer dat ik ze zo getooid zag, heb ik het raam open geschoven en ze gefotografeerd.”
Na jaren wonen op een appartement in Genk – mevrouw Meekers is afkomstig uit Sint-Lambrechts-Herk – voelde ze in Donk pas hoe erg ze de natuur en het buitengevoel gemist had. Ze heeft een fiscaal bureau in Alken en ze kocht het pand in Donk 3,5 jaar geleden. De restauratie verloopt in een stappenplan, met de gewaardeerde adviezen van architecte Kirsty Vandewal uit Zonhoven. “Het klikte meteen met Kirsty Vandewal. Ik moest weinig woorden gebruiken: ze voelde me goed aan. Ik heb een hekel aan technisch werk. De bedoeling is dat in het verlengde van de leefruimte buiten nog een groot terras komt. De structuur van het vierkant wil ik bewaren, want ik ben op mijn privacy gesteld. En als langs de straatkant de poort van de binnenkoer dicht is, ben ik helemaal knus op mezelf. De vierde muur van het vierkant is niet van mij, maar hoort bij de ‘aanhorigheden’ – om het in notaristaal te zeggen – van de buren.”
DESIGN EN OUDE BALKEN
Els wilde het oude combineren met het strakkere: design met de oude balken en gebinten, vooral om het oude en het solide te benadrukken. “Die kleine dingen, die details betekenen warmte voor mij.” De vloer van de leefruimte is een oude kloostervloer: wit en grijs geolied en van massieve eik: aan de onderkant van de plank was vaak nog de boomschors te zien. De vloertegels in de open hal en de bar zijn in Oosterse blauwe steen; de trap in aluminium ‘Triangel’ komt van bij AVC uit Ardooie.
De ludieke, van houtoverschotten geïmproviseerde champagnebar draagt letterlijk de naam Els. Siematic leverde de keuken. Tip top in orde. Er zijn twee apothekerskasten in verwerkt, op de inductiekookplaat van Atag na, zijn alle apparaten (steamer, oven, warmhoudlade, inbouw koffieapparaat) van Miele. De keukenmuren kleuren mooi in een trendy combinatie van olijfgroen en aubergine, de barkrukken ‘Bombo’ zijn van Donum in Hasselt.
De keukenvloer is neutraal: Els vindt zich geen ‘poetsmadame’, het praktische interesseert haar niet zo erg. “Of hier gekookt wordt? Dit is een huis om in te leven en in te wonen. Binnenkort hebben we hier weer een kookfestijn met twaalf genodigden. Iedereen krijgt een opdracht. Het feest is niet bedoeld als wedstrijd: er is geen jury, het is louter een ludieke zaak.” Aan de luchter boven de eetkamertafel hangen velletjes papier met boodschappen van de gasten. Allemaal herinneringen aan gezellige avondjes. Op het stuk blauwe steen moet later een bar komen en het terras buiten zal dus ook in blauwe steen zijn. Haar vader heeft de vloeren gelegd en de verfwerken uitgevoerd, want pa Meekers is een doe-het-zelver in hart en nieren.
STRAWBERRY FIELDS FOREVER
Op weg naar de slaapkamer stappen we over het vel van de pony van de opa van Els. “Ik heb als kind nog op die pony gereden. Op 27 november zou hij 100 geworden zijn.” De slaapkamer/badkamer wordt afgesloten door een Japanse schuifdeur van Espace Bizarre BXL. De vloer is van teak, natuur geolied. Voor deze ruimte wilde Els contrast met de rest van het huis. “De slaapkamer moet rustgevend zijn. Ik wil hier een zen-gevoel, ja, met de strawberry fields! Mijn slaapkamer vind ik heel cosy: ik zit vaak in mijn bed te schrijven.”
Haar verlichtingsadviseur was de firma Twilight Zone in Geel. Alle lampen in huis komen van 2lite; de armaturen zijn van Wever & Ducré.
Eigenlijk zijn bad- en slaapkamer één ruimte. Els wil namelijk graag regelrecht vanuit haar bed haar bad in stappen. De inloopdouche is een plek van puur genieten door de massage-sproeiers overal. Door de tegeltjes van glasmozaïek op de badkamermuur loopt een oude balk. De vloer is van gezoete arduin, het toilet en de handwasbakjes zijn van Alessi. Op een boomstronk met wieltjes legt Els haar badhanddoeken. Het toilet beneden en het gasten-toilet boven zijn van Starck.
Haar liefste plekje is en blijft de ligkuil, met daarin de zitzakken ‘Sit on it’, een projector in plaats van een televisie en de verlichting waarmee ze zich ’s avonds naar believen op een ‘zonsondergang’ kan trakteren.
Tekst: Germaine Thys | Foto’s: Gregor Ramaekers
Bekijk de fotogalerij van dit artikel!